Şair ve dua

Şairin duası şiirdir. Şiir ikliminde yetişmiş kişilikler, nezaket derecesinde bir davranışa sahiptir:

“Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne hâlden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!”

Cahit Sıtkı Tarancı “Gün Eksilmesin Penceremden” adlı şiirini bir öğrencim ezberlemiş, üstelik kalın kapaklı kırmızı ciltli defterinin ilk sayfasına yazmış. Şirin anlamını az çok izah etmeye çalışmış olması, şairliğe attığı adımın ilk göstergesiydi. İnsan olmanın ilk aşamalarından biri sayarım şiir üzerinde kafa yormayı. Aklı ve kalbi eğiten antibiyotik gibidir şiir. Her daim alındığında gençlik iksiri gibi yüreği taze ve diri tutar. Dua da bu diriliğin mesut olma halinin en sarılası kurtuluş deryasıdır.