- Kategori
- Şiir
Şairin doğum sancısı...

Hani
o ilham dedikleri
geliverince usa
- düşünmeden yazarsın içindekini,
bir gece yarısı
- fırlayıp yatağından
not alırsın
- aklına düşenleri...
uyursan
sanki kaçacaktır o mısra
kaf dağının ardına
ve hiç gelmeyecek geri
Hani
hüzün sarmışken dört yanını
sırdaşınken kalem
çizersin
utanarak
yazdıklarını
defterlere
ajandalara
kimi de serseri kağıtlara
dökerken duyguları
umarsız
sararır şeytan lekeleriyle zaman
düşlersin
düşlemek ayıp değil...
Hani
kıvranırsın
- bulmak için
- o muhteşem cümleyi
sandıkta bekleyen çehizler gibi
bekletirsin
gelecek son dizeyi.
sancıdır
şairin yemeği
hüzün,
- tuzu şiirin
gizemli sözlerle saklambaç
haksızlığa kalkan baş,
ve korkusuz
yüreği...
gün olur
sancılar sarar bedeni
- doğacak
- yakındır
şairin ilk bebeği
küser tüm şiirler sanki
hepsi der ki
seç beni...
oysa
şairin
pır pır eder içi.
hüzün
sevinçle kardeş,
gururdur
bunun dokusu
ahh...
- kitabın
- o sarhoş eden kokusu
üstelik
- adın vardır üzerinde
bitiverir
- yeniden başlayana dek
doğum korkusu