Sakın mevsimi şaşırma

Hey mutluluk sakın beni unutma, ben senin beni bir zamanlar bıraktığın yerdeyim. Hatırlıyormusun, ben küçüktüm ve sen hep yanımdaydın tutardın ellerimi sımsıkı, severdin beni, saçlarım kıvırcık yanaklarım pembeydi ve paçalarımsa hep çamur olurdu.

Ama o zamanda hayaller kurardım sokaktaki o yağmurda ıslanmış kokan mis gibi kütüklere oturup, hep düşünürdüm, hep seni ve beni terketmemeni düşünürdüm.

Ah batak oynardım hatırlarmısın, elimizde bir tahta parçası kim çamura onu saplayacak, oynardık işte tarifsiz bir heyecanla.

İşte o zamanlar hep yanımdaydın hatta uykuya dalana kadar hep tutardın pamuk ellerimi ve yüreğimi, çünkü sen mutluluktun ve ben küçük bir çocuktum,bırakmazdın beni ah mutluluk.....

şimdi neredesin söyle! Yoksa yoksa sen mevsimi mi şaşırdın!

Ben Kemalettin Tuğcalarla uykuya dalarken de, yanımdaydın teneffüslerimde çeşmeye ağzımı dayayıp su içerken de..

Tüm saklanbaçlarımda da tüm heyecanlarımda vardın sen, şimdi neredesin? Ah mutluluk...

Mevsim sonbahar ve ben halen oradayım, hadi bul beni!

Aslında dün geçtiğim tüm sokaklara senin için ayak izlerimi bıraktım senin için hep sevdim,

gördüğüm her yüze gülümsedim, belkide görmüşsündür o yumuşamış ifadeler benim eserim...

Ben ruhumdaki sevgileri üfledim o gönüllere senden önce yumuşattım beni hafife alma mutluluk.
En son beni ne zaman terkettin bilmiyorum ama bir gün ansızın gittin, ah mutluluk hiç gideceğimde demedin ama...

Ben ne zaman büyüdüm sen gittin okuduğum kitaplar değişti, gittiğim yollar büyüdü, sen beni terkettin. Biliyormusun ellerim artık pamuk değil sen yokken yaşadığım hayat ellerimi nasırlaştırdı, nedense kalbim dahada yumuşadı nedenini bilmiyorum.

Ama şunu düşünüyorum geceleri arşınlarken gece hep bana ve ben hep geceye girerken, seni düşünüyorum beni tam ne zaman terkettiğini yoksa yoksa lisede evet ilk sevgilimin gözlerine bakarken, ne kadar da mutluydum o bana beni sevdiğini söylerken ne kadar da çiğ bir sevgiydi.

Ahh, bilmiyorum hatırlamıyorum, çünkü tüm hayal kırıklıklarım tüm umutsuzluklarım, tüm başarısızlıklarım beni sonbahara itti belkide ondan bulamıyorsun beni...
Ah mutluluk tüm gelmediğin  yıllarda yalnızlık bir yogran oldu hep... Biliyor musun o en son beni bıraktığın yerdeki seni seviyorumlar var ya, o da hiç olmadı,

Hatta o seni seviyorumları kaç kere ayna karşısında kendi kendime söyledim hiç o tat olmadı.

Neden beni diğer mevsimlerde arıyorsun? Gel artık bul beni, ben sonbahardayım, bak saklanmıyorum artık senden, yeter ki sen şaşırma yolunu.

Beni bul. Ellerim nasırlı dedim ama o kadar da değil, korkma tut ellerimi beni gecelerin karanlığına ya da kışın soğuk yüreğine teslim etme!


Bu sefer sen mevsimleri şaşırt, beni sonbahardan al ve tekrardan hiç yaşamamışım gibi baharın çiğ sevgilerine sıcak yüreğine bırak...
Ama sende yanımda ol hiç bırakma beni, ahh mutluluk hiç bırakma beni...

Bak mevsim sonbahar ve ben kurumuş yaprakların arasında ama taptaze bir yürekle seni bekliyorum.

Sakın mevsimi şaşırma...

Hatice Nilüfer Dirilen