Salıncak kur yıldızlara İstanbul

Bazen kelimeler sıkışıyor kafanın içinde bir yerlere. Pense filan gerekiyor sökmek için. Delirene kadar yazmak... Kelimeleri bulup çıkarmak... Beynin yarılıyor ortadan ikiye. Allah kahretsin imla kurallarını ve noktalama işaretlerini ve hepsini. Yazarken kanatmak istiyorsun kendini, bomboş olsun istiyorsun kafan, bomboş... Boşluklardan arınmak, sonra yıldızlara salıncak kurmak istiyorsun. Delilik, sahiden delilik, anılardan bir salıncak kurmak yıldızlara ve unutmak... Fazla çok fazla... Oysa tek istediğim bir kaldırımın üstünde sızıp kalmak, bir bebek gibi uyumak ve ağlamak, bulutları döke döke ağlamak. Çok sıkıldım, düğme olmak istiyorum. Bir düğme ne kadar yer kaplayabilir dünyada, bir düğme olup kendimi sana iliklemek istiyorum sonsuza kadar. Bir ter damlası olmak ağır ağır akmak sırtından aşağıya... Kuytu bir orman olmak istiyorum karanlıkta. Aşk, yirmibirinci yüzyılın nikotin bandı. Aşk tamamlanmanın yalın hali. Aşk İstanbul... İstanbul dünyanın en .... pu şehri... Herkesi alıyor içine. İstanbul boğazın güneş yanığı, duvardaki yarık, yeter artık...