Sarı Yıldız

Gecenin koyu karanlığında gökyüzünü seyrediyorum odamın penceresinden.

Yıldız yıldız parlayan o muhteşem aleme eşlik ediyorum, türlü hayaller kurarak. Böyle ne kadar vakit geçti bilemiyorum; birden çok uzaklardan hızla yaklaşan, tüm yıldızlardan daha parlak, kocaman bir Sarı Yıldız belirdi gökyüzünde. O anda, milyonlarca yıldız kararıp birer birer sönüp kayboldular adeta.

Sarı Yıldız, şimdi tüm alemin hakimi gibi, yaklaştı, yaklaştı, işte tam karşımda duruyor şimdi ve sanki bana gülümsüyor. Aman yarabbi, bu ne güzel bir Sarı yıldız.

Bütün benliğimi tarifsiz bir huzur kapladı. Ellerimi uzatıyorum ona doğru, neredeyse dokunacak kadar yakınım, ama hayır dokunamıyorum, geri çeklilip şakalaşıyor benimle. Gülümsüyorum, o da gülümsüyor. Ne güzel, ne güzel, ah, bu ne şirin Sarı Yıldız. Böyle karşılıklı gülümseme ve cilvelerle saatler nasıl geçti anlayamadım.

Birazdan neredeyse gün ağaracak, ne yapacağım o zaman ben? Bir telaş başladı içimde, ya onu bir daha göremezsem diye. Düşüncelerimi okumuş gibi  "merak etme, ben her akşam geleceğim" dediğini işitir gibi oldum. İçime tekrar huzur geldi, nasıl rahatladım anlatamam.

Sen çok yaşa e mi Sarı Yıldız, her akşam gel, hep orada karşımda ol, ben de her zaman burada seni bekliyor olacağım. Yeter ki sen gel ve dünyamı aydınlatmaya devam et. Ve her zaman bana böyle gülümse, sakın uzaklaşma, o karanlıklara dönme, buna yüreğim dayanmaz, seni seviyorum, Sarı Yıldız...