Sarıkamış Cennetin Şehadetin Deryası

Sarıkamış cennetin şehadetin deryası

Sarıkamış o makber nurdan nur nura coşuş

Sarıkamış imanın insanlığa yazısı

Sarıkamış insanın acizliğine koşuş

İnsanların yarası acılı Mehmet koşar

Kara kışta nefesler donar da iman coşar

Sarp dağlar bak karlarla yüklü Ahmetler üşür

Yıkar mı hiç Ahmet’i Mehmet’i o sefalet

Ahmet’in Mehmet’in var gönlünde o adalet

Karda yürüyüşüne bakın dolu asalet

Onu bekleyenlerin yaşadığı rezalet

İzin verir mi Mehmet iman her an delalet

Durdurur mu hiç iman dolu göğsü sefalet

Yürümek zor ayazda yürüyemez o ayak

Yürüyor bak semaya doksan bin nurdan şehit

Peygamber bakıyor bak imanlarına şahit

Uzanırken umutlar kırılıyor o dallar

Şehadetle bak hepsi içti cennetten ballar

Nebi nur ashabı nur uzattı işte kollar

Semaya yürüyor bak nurdan doksan bin şehit

Sarıkamış kardan don sanki olmuş bir mahşer

Acizlikle donuyor oradaki tüm beşer

Birbirine sarılmış üşüyor işte beden

O ayazda var mıydı çıplak gitmeye neden

Ölüm yağarken sağnak sağnak üşür tüm beden

Gözlerinde hasretler vuslat ayazda donmuş

Yâr kokusu koynunda diller donmuş lal olmuş

Elde evlat kokusu gözler bakarken solmuş

Annesinin şefkati elinde kenetlenmiş

Sarıkamış tabutla şehadete yürümüş

 Şehitler hep gülümser ak güllere bürünmüş

Kucak açar gül Nebi bak cennete yürüyor

Eksi kırk derece soğuktu geldi çöküş

Soğuk tene melekler saf saf kanat geriyor

Gül nur nebi gülümser onları kucaklıyor

Sarıkamış bak iman volkan volkan coşuyor

Sarıkamış ta sukut bak melekler ağlıyor

Yürekler donuyor bak destanlar yazılıyor

Arkanda geliyor o imanla torun ecdat

Arkanda size doğru yürüdü Vedat Sedat

Sizler makberinizde artık yatında rahat

Geliyor arkanızda beklenilen istimdat

Mehmet Aluç