ŞARTLAR VE AVLAR

Bir milletin şansı kendi tecrübeleriyle bir şeyleri başarmış olmasıdır. Aşırı korunmuş bir bebeğin, pamuklara sarılarak büyütülüp de ormana bırakıldığında yönünü şaşırması, avcılara av olması ve sonunda yok olmak gibi bir akıbet onun için en iyi ihtimaldir. Böyle birçok millet tarihte yok olup gitti. Hatta bundan çok daha iyileri de vardı, hatırlarsanız Endülüs vardı hatırlarsanız, Hazar vardı. Bakın şimdi neredeler? Daha birçok medeniyet, bilinmeyen, bilinemeyen çok daha adil düzenler (sahte adil düzenler değil!) yok olup gitmedi mi? Nereden biliyorsun demeyin. Kanıtlanamaz durumlar hakkında herkes bir şey söylüyor, tüm dünyayı sahte cennetlerle kandırabiliyorken küçücük dünya hatta sırf yalanlar üzerine, uyduruk medeniyetler üzerinde yükselebiliyorken, en çok atanlar, en büyük atanlar en büyük değere layık görülüyorken bize haksızlık edilmesini “herkes dişini geçirdiğini ısırabilir” ilkesiyle açıklayabilirim ancak…

Zor şartlarda yetişenlerin kolay şartlarda yetişenleri alt ettiği bilinen ve özenle bilinen bir gerçek. Şu anda dünyaya hükmedenler kuzey ikliminin zor şartlarında hayatta kalabilmeyi başaranlar değil midir? Türkiye ölçeğinde duruma bakıldığında siyasetten ekonomiye, basından siyasete,  aklınıza hemen ne gelirse özellikle üç dört şehirden olması sizce tesadüflerle açıklanabilecek kadar basit bir durum olabilir mi? 

Küçük olaylarda şans elbette daha önemli oranda etkilidir. Büyük olaylarda tesadüf ve şanstan ziyade güçlüler ve güçsüzler arasındaki dengesizliğin yarattığı bir düzen vardır. Mevzu insan olunca hile sanatının olmaması düşünülemez. En çok hile yapabilen, en çok hileyle karşılan, en sert olan, en sert şartlarda yetişenlerdir.