Saygı duymak..!

Bu cuma yani dün işten erken çıkarak Istanbul trafiğine yakalanmadan Adapazarı' na ulaşmak hayaliyle 17:00 gibi yola düştük. Ancak Istanbul bizden hızlı davranmış ve 2.köprüye metrelerce uzaklıkta yolu kapamıştı. Dur-kalklar içerisinde hem stresle, hem de etrafımızda şeritler arasında sürekli dans eden, bir-iki araç daha geçip biraz daha ileri bir noktaya erişmeye çalışan açıkgöz(!) sürücülerle mücadale ediyorduk. Birbirimizin şansızlığı olsa gerek gerek Burak arkadaşım ve de gerekse ben yoğun trafikte pek rahat olmayı beceremeyen, daralan ve bunalan tiplerdik. Bunun için olsa gerek trafik çilesini birbirimiz için daha da çekilmez hale getiriyor, sürekli söylenip duruyorduk. Bu ruh rali ile 2.köprüyü geçmemiz işten çıkış saati itibarıyla tam tamına 80 dakikayı bulmuştu. Benim sol ayakta hafiften bir hissizleşme başlamıştı bile.

2.köprüyü geçip Adapazarı sapağına gelmemiz de sadece 75 dakikada olmuştu. Hemen hemen aynıydı. İnsanın kabullenesi gelmiyordu. Ancak acılarımız daha sona ermemişti. Adapazarı otoyol çıkışı tam bir kıyamet yeri gibiydi. Ne sebepten olduğu bilinmez araçlar metrelerce konvoy oluşturmuş sapağa girmeyi bekliyordu. Önce normal bir şekilde en arkadaki aracın arkasında durdum. Ancak diğer araçların pek çoğu benim arkamda durmayıp yandan ilerlemekteydi. Amaç belliydi, mümkün olduğunda öne kadar gitmek ve oradan girmek. Hepimiz çok uyanık olduğumuz için.!!!

Düşünmeye çalıştım. Ruh halim ortadaydı. Burada kalırsam iyice daralacak ve bazı uyanık geçinen kişiler yüzünde bu sırada anlamsız ve de haksız yere bekleyecektim. Bunu kabullenmek istemedim ve kuyruktan çıkarak Akyazı istikametine devam ettim. Amacım ilerideki Akyazı sapağından E5'e çıkmak ve buradan Adapazarı'n geri gelmekti. Kaba hesapla daha fazladan bir 40km daha gidecektim. Ben ilerlemeye başlarken arkadaşım Burak beni tahrik etmeye çalışarak:

-Abi gir işte bu baştan, şu tırın arkasından....

Ancak bunu yapmam demek benim eleştirdiğim, saygısız ve sabırsız gördüğüm kişilerle aynı davranışı sergilemem demekti. Bu hataya düşmeyerek gönül rahatlığı ve huzur içinde Akyazı üzerinden Adapazarı' na geldik. Şu an bilmiyorum orada kalsam ve hatta başlardan bir yerlerden insanların tepkisine veya küfürlerine kulak asmadan girsem daha mı önce varırdım. Bu sorunun cevabı hiç önemli değil. Ancak hala koruyabildiğim değerlerim olduğu için kendime saygı duymam çok daha önemli.

Hoşcakalın..!