Şehir

Şehir uyanıyor düşlerinden

Yine siyah beyaz bir filme.

Kir tutmuş hayatlar her resimde

Arınmaya çalıştıkça üzerine çöreklenen sisten

Daha da kararıyor bulutlar.

Şehir ayılmaya çalışıyor yine

Çakır keyif sevdalar ertesinde

Kurulmaya çalışıldıkça her cümle

Yıkılıyor yine aynı şiddetle.

Gri tonlarda yaşamlar akıyor caddelerden

Yağmur sularına karışmış.

Sahipsiz mutluluklar koşuşturuyor etrafta;

Kimi zaman ayyaş sözler,

Kimi zaman pişman kelimeler,

Kâh dudaklardan dökülen yeminler,

Kâh defalarca bozulan tövbeler…

Şehir kayboluyor yine bu keşmekeşin içinde

Iradıkça ırıyor köklerinden

Kendine yabancılaşıyor