Sen...

Ne olurdu bize her gün sevgililer günü olsaydı...

Sen bana her gün hediyeler verseydin... Mesela bir bakışınla, bir sözünle hatta gülümsemenle kutlasaydık günümüzü,

Sonra konuşsaydık hiç susmadan, bir sen anlatsaydın bir ben, ama ne olursa olsun. Yeter ki duyacağım ses senin  olsun...

Bir anda susup kapasaydık gözlerimizi. Düşüncelerimiz konuşsaydı bakışlarımız değil... Ben duyardım ki seni. Kesin!

Sen bana kırmızı bir hediye kutusunda yüreğini uzatsaydın sonsuza dek sahibi olmam için..

Benim dilim tutulurdu, hatta ağlardım, kesin!

Senin ellerin değseydi gözyaşlarımı. Bir peçetede yok olup gitmeseydi. Çünkü onlar çok özel, daha değerlisi yok!

Kutudan çıkarıp aldığım o koca yüreğini kalbime koysaydım. Evet! deseydin, son nefesime kadar!

O gün, her gün gibi, bizim günümüz ya ve sen süpriz yapmışsın ya bana, bir an da müzik girseydi araya. Romantik seni! Hemen dans ederdik, tereddütsüz. Saatlerce sarmaş dolaş müziğin ritminde yok olup giderdik. Hiç konuşmazdık. Bu sefer konuşan gözlerimiz olurdu cidden.

Hiç bu kadar mutlu görmemiştim seni. Gözlerinin içi gülüyor derler ya  tam da öyle...

Sana daha sıkı sarılır, kokunu içime çeker, nefesinle sarhoş olurdum sevgili...

Artık ayaklarımı hissetmezdim, dünya dönerdi bizden ayrı, kesin!

Tam o anda kulağına fısıldardım; işte sen böyle bir şeysin.

Sen nasıl bir şeysin....

Düşüncemde sınırsız, hayallerimde kalıplara sığdıramadığım mükemmellikte... Sen aşksın, sen sevgisin yüreğimde. Kalp atışlarıma güç veren, yersiz ve zamansız yüzüme etiket gibi yapışan gülümsemem... benim dünyamı taze tutan, hakiki ellerinle avuçlarımı ısıtan ısı kaynağım. Her şey sende bitiyor tek bir bakışında son buluyor bütün kaygılarım. Gözlerinde kayboluyor sözlerinde kendimi buluyorum. Daha güzel bir koku yok senin kokundan. Daha güzel bir yüz tanımıyorum  seninkinden başka. Sana baktığımda kendimi görüyorum ben, meğer sen benmişsin ben de sen. Meğer biz tek yürekmişiz, tek kalıpta yaratılmışız. Aynı dünyaya farklı yerlerde gözlerimizi açmışız. İlk nefesin tadına beraber varmışız. Sesin her an uğulduyor kulaklarımda. Nereye baksam seni görüyor bu gözler, nereye gitsem hayalin bana eşlik ediyor. Bazen ağlamak geliyor içimden sebepsiz. Söyle bana yoksa sen mi ağlıyorsun? Biri canını mı yakıyor? İşte o an akan gözyaşlarımın değeri paha biçilmez. Çünkü onlar senden akan gözyaşlarım. Bazen bana kızıyorlar ağlıyorum diye, bilmiyorlar ki seni daha iyi hissetmek için ağladığımı... Sebepsiz yere gülüşlerim de bundandır, senden gelen her bir tebessüm kahkahalara dönüşüyor yüreğimde. Daha içten güldüğüm başka bir an yok. Bu yüzden sana şarkılar mırıldanıyor, şiirler söylüyorum sevgili sadece sen duy sen dinle diye.

İşte böyle sevgili, yanımda olmuşsun olmamışsın mühim değil. İsyanlar gereksiz... Ben zaten senle yaşıyor seninle nefes alıyorum. Senin varlığını bilmek bile yaşama sevinci uyandırıyor bende. İnancımla yeşeriyor umutlarım, sabrımla daha da güçleniyor benliğim. Ben seninle büyüdüm.. Senden asla vazgeçmedim, geçmem de...

Gün yakın sevgili, biliyorum. Gel de tamamla bu yapbozu. Sonra onu koyalım hayatımızın merkezine. Yeniden doğuşumuzu kutlayalım beraber. Aşkımızı bir de böyle taçlandıralım ve oturtalım yüreğimizin tahtına. Devir bizim devrimiz olsun. Beraber yönetelim dünyamızı. Biz ışık olalım yalnız yüreklere...

Seni çok iyi tanıyor ve biliyorum.

Geriye bir tek buluşmak kaldı.

Haydi gel sevgili...