- Kategori
- Şiir
Sen Bilirsin

Yüreğim sıkıntılı
Kurak bir toprak
Ağlayan anneler,
Açlık susuzluk ve sefalet
Süt vermeyen
İskelet gibi sarkımış
Cılız memeler..
Biri Sırtında bağlı,
Öteki kucağında,
Ufunet kokan çocuklar.
Çıplak ve hasta insanlar!..
Kuraklık ve susuzluk,
Parasızlık ve açlıktan!...
Umar oldu bir ekmek, bir yal
Bir bardak su...
Etraflarına bakınıyor
Çaresiz ve umutsuzluktan...
İnsanoğlu,
Bu açlığa, bu sefalete!.
Kol kanat gerecekken,
Medet umdular, bu sefaletten
Bu acı gerçekten...
İnsan insana zulm edermi
Paraya tapın edip
Garibanları esfele terkedermi
Sevmek varken...
Öksüz kalmış yavruları,
Çaresizlikten kırılan insanları,
Deriz ya kutsaldır onlar!...
Cennettir ayaklarında,
Varlığımız olan kadınları...
Bir hiçe sayıp,
Ölümün pençesine itermi
İğreniyorum insanlığımdan,
Çaresizim kahır ediyorum
Faydasız varlığımdan...
Allah'ıma dua ediyorum...
Utanıyorum bu insanlardan.
Kahpelere zulm edenlere!
Sen bilirsin...
Aç açıkta kalmış kimsesizlere,
zaruretle kıvranan çaresizlere
Kol kanat ger, onları koru!..
Sen bilirsin...
Ayhan İÇÖZ