Sen bilmezsin sevgilim..

Yine sana yazıyorum Sevgilim..

Sana yazmamak için verdiğim yeminlerimi çiğneyip , seni yaşatıyorum kalemimde..

 

Sen diye yazdığım mısları kokluyorum..

 

Sen bilmezsin sevgilim , 

Birinin yokluğunda yazılan yazıların kokusunu.. Gözün kapalı çekersin içine sözleri. Kanayan kalbini daha çok kanatmak istercesine..

Gerçeğin farkındalığıdır bu.. Gelmeyeceğinin farkında olmak.. 

 

Sen bilmezsin sevgilim , 

Rüzgarın bana getirdiği yokluğunu.. Boğazımı sıkarcasına , fırtınanın yüzüme çarpa çarpa bana hatırlattığı ihanetini..  

Ağlama krizlerini ,

Günlerce yemediğin , içmediğin halde yinede aklına yemenin içmenin gelmediğini. 

 

Sen bilmezsin sevgilim , 

Sürekli neden'lerle şavaşmayı.. Cevabını bilmediğin soruların altında ezilmeyi..

Yazıp yazıp silinen yazıları , gönderilmemiş mesajları , izi kalmış yarayı..

 

Sen bilmezsin sevgilim,

İnsanların acıyarak bakmasının ne demek olduğunu.. 

Sürekli " kendine gel artık o artık gelmicek , başkası ile birlikte " sözünün ağırlığını. 

 

Ve sen sevgilimm ,

Her gece resmine baktığımı bilmezsin.. Gözyaşlarımın buruşturduğu resminin hala yatağımın kenarında olduğunu , hem gittiğin için lanetler yağdırıp hemde resmini öptüğümü bilmezsin.. 

 

Zaman için hiç durmaz derler ama zaman durur! 

Giden için durmasa da kalan için hep durur...