Sen Olmasan

bâkirdi gündüzüm, sen gelmeden
gaipten gelen
deli koşmalara zimmetlendi geceye

öyle bir sus koydun ki dudağıma, giderken
gelse de yedi ceddi kilidin, beyhûde

bozkırın bozlağındaki yanık hava
yüzümü alazlarken her dem...
içime ığıl ığıl akan, sıcak soluğunun
buz yansısında, heybetli bir dağ dikilir önümde
bozuldu huzurun mizanı, hasım oldum nevrimle

uzuyor kışların içimde, git gide
tütmüyor sevgi bacaları
ürkek bir kuş titremesi sarıyor bedenimi

ardındaki, uzak bir ufuk çizgisinde yitmiş
yorgun gözlerim
kabuğuna gizlenen sen, hâtıralarda geziyorken benimle
hem var, hem yokken aradığım iz
ne yapmalı, nasıl çıkmalıyım beyaz bir sabaha

uzun boylu hokkabazların gölgesinde
cüce bedenimdeki elim

poyrazının ardında, deli taylar gibi koşarken
canımın yongalarını, toplayamazken yollarından
hangi ölüm daha etkili olur bedenime
dilindeki sus’tan

hani, bereketli yağmurları yağdıracaktın üzerime
düşlerim, sökülüyor yumağından azar azar
harım soğuyor, tükeniyorum gitgide

öksüz bir baharın, karmakarışık saçları dolanıyor parmaklarıma
çözümsüzüm / soluksuzum toprağımda

istihâreye yatırıyorum umutlarımı
harap kentin her sokağında
her pencerede bir cehennem açılıyor senden

bir neyzen nefesinde uykuya yatsam, hiç uyanmadan
hani o, kendimi seninle yollara vurduğum gibi meczup olsam
bu defa aklımda sen olmasan


15 Eylül 2009

Hâdiye Kaptan

• c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.