Sende yaz yaz yaz bir kenara....

Sevgili okurlar, yazarlar ve düşünürler hepinize yeniden merhaba,

Yeniden yazsam mı, yazmasam mı, düşünsem mi, düşünmesem mi, isyan mı etsem yoksa boyun mu eğsem nerden başlasam diye günlerim geçti önce. Günler haftalara döndü, haftalar ayların peşine düştü şöyle bir silkindim  ''Dur' dedim kendime, ya da durma yaz. Yaz ya da bahar, ama sen mutlaka yaz. Aslında ben hep yazdım hiç bıkmadım bu işten. Ama bir süre yazılarım şekil değiştirdi, öykü ile ilgilendim son zamanlarda. Araya renk olsun diye yazacağım burda da umarım beğendikleriniz olur. Yazmak bir keyif, bir terapi, bir dinleniş ve bir dinleyiş kendini. İçinden gelen hiç tanımadığın sesleri, ya da tanıyıp da unuttuğun kişileri. Öykü yazmak daha da büyük bir keyif, sadece sizin hayal gücünüzle sınırlı. Sizi o öyküleri yazmaya teşfik eden ise, etkilendiğiniz olaylar, hafızanızda kalmış hiç ummadığınız kırıntılar, gördüğünüz bir rüya, anlık bir bakış, görüş yada kavrayış, çok sevdiğiniz ya da hiç sevmediğiniz herşey. Mahalle, karınca, dolap, avuçlar, kelebek, ölüm, yaşam, az, herşey ama herşeyden bir öykü çıkabilir, yeter ki görebilelim. Görebilmek için de anları fark edelim ki, yaşadığımızın farkına varabilelim. Yazımı Borges'in çok anlamlı ve anlarla dolu bu güzel şiiriyle bitirmek istiyorum şimdilik. Sevgiyle kalın.

ANLAR  Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, 
İkincisinde, daha çok hata yapardım. 
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. 
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar, 
Çok az şeyi 
Ciddiyetle yapardım. 
Temizlik sorun bile olmazdı asla. 
Daha çok riske girerdim. 
Seyahat ederdim daha fazla. 
Daha çok güneş doğuşu izler, 
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim. 
Görmediğim bir çok yere giderdim. 
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye. 
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine. 
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben. 
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. 
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten. 
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın. 
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan, 
Gitmeyen insanlardandım ben. 
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım. 
Eğer yeniden başlayabilseydim, 
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım. 
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla. 
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, 
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer. 
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum... 
ÖLÜYORUM...         Jorge Luis BORGES