Seneler

Seneler bilmiyorum, nasıl kopup gittiniz,
Bana üzüntü veren şu hayat takvimimden.
Ruhumu çile dolu potada erittiniz,
Hayatımı karartıp, vurdunuz can evimden.

Yürürken adım adım, kaderimin izinde,
Sizin geçişinizle hüzünle doldu içim.
Ne vefa bulabildim, sevdiğim yar dizinde,
Ne de kalıcı oldu, mutluluğum, sevincim.

Anladım ki şu bahtım, baştan sona karaymış,
Hep hırçın dalgalarla boğuşup durdu gemim.
Ne bahar mutlu etti, ne beni ne yaz, ne kış,
Bitmesini beklerken, katmerleşti elemim.

Fahri ERSAVAŞ