Seni görüyorum donmuş karelerin çerçevelerinde

Dans pistinin parkelerine ince topuklarınla varlığının izini koyarken gördüm seni.

Saatlerce izledim; dansının sana verdiği zarafet büyüsüne kapılarak.

Bedenin taşıdığı duygusallık ve güler yüzün ötesinde,

Giydiğin asalet ve “güzel kadın”

Çok yakışmıştı.

Gecenin loş ifadesi

Sana boyun eğmişti sanki

Güzelliğine itaat eder gibi.

Sonra o günler uzak kaldı bana.

Gecelerin bana hatırlattığı zaman dilimleri, perdelerini kapadı adeta bu görsel şölenin.

Yine de hayallerim ışıl ışıl kaldı.

Bir keresinde de güneşin ışıltısıyla gördüm gözlerini.

Bir gölgenin karanlığında kalmış olsalar da

Ben gördüm görmek istediğim seni.

Ama dediğim gibi...

Bir gölge senin çok da kabullenmediğini hissettiğim, kaplamış attığın adımların yollarını.

Şimdi ben bilmeden nerelerdesin, kimlerlesin

Seni görüyorum donmuş karelerin çerçevelerinde.

Arıyorum o ışıltını yürüdüğüm caddelerde.

İnce topuklarının melodisini dinliyorum gecelerde.

Kulaklarım da geriye kalan tınısıyla.

Şu an mesafeleri avuçlarımın için de sıkıştırmak istiyorum ve kağıt gibi büzüp bir kenara atarak nefes aldığın şehirde bulunmak istiyorum.

Kendimi mutlu hissediceğime inanıyorum.

Bilmiyorum

Ama çok istiyorum.

Hepsinden önemlisi...

İnanıyorum.