Seni kendi dilimde sevmek isterdim

Hep sevgine dair yaşadım hayalinle yalnız tıpkı anneme, onun dilinden seni seviyorum demenin hayaliyle yaşadığım gibi.

Bir adet midir yoksa alışkanlık mıdır ben de çözemedim, ama yürekten sevgiler hep söylenmezdir mitolojimizde.

Ne zaman söylemeye çalışsam boğazıma düğümlenir sözler bir türlü çıkmaz hatta bazen gözlerim dolmuştur sonra anlamayasın diye sırt çevirmişimdir sana ve senin bunu ihanet sayacağını bildiğim halde çünkü sevmeyi bile senin kadar özgürce yaşayamadım.

Ne zaman düşünmüşsem bütün dünyanın yükünü omuzlarımda hisseder kendimde böyle bir lüksü görememişimdir yoksa dünyaya seni seviyorum diye haykırmamak için kaç defa yumruklarımı sıkarak içimde tutmuşumdur öfkemi.

Ama dedim ya biz sevdamızı bile özgürce yaşayamıyoruz yoksa her söylemeye çalıştığımda boğazıma düğümlenen o sözü kaç defa dolan gözlerimle yüreğime milyonlarca kez söylemişimdir, yüreğimde volkanlar kaynayarak bir bilsen.

Yumup ta gözlerimi dünyaya sanki bir tek seni haykırmak istercesine.

Yalnız senin yüzüne söyleyecek kadar özgür yaşamıyorum sevdamı.

Sorumsuzca değildir sevdama bakışım dünyadaki üç günlük yaşam için de değildir.

Bir halkın tarihi kadar uzundur sevdamız yaşamak gerekir anlaya bilmek için dedim ya tıpkı anneme onun dilinden seni seviyorum demenin hayaliyle yaşadığım gibi sorumluluk ister emek ister.