Sensizliğimdeki ben

Yatağımdan kalkıp her gün aynı sensiz güne uyanıyorum.
Sensiz bir güne uyanmak öyle zor ki..
Kalkıyorum ama kalbim ezik isteksiz…
Ayna da yüzüm solgun, yorgun...


Yine kapıdan seni düşünerek çıkıyorum.
Bir zamanlar birlikte sarılmadan çıkamadığımız zamanları hatırlıyorum.
Hava soğuk buz gibi, yapraklar yerlerde seni düşünüyorum.
Yürüyüşün geliyor aklıma mutluluğa kısa bir bakış fırlatıyorum.

Otobüs durağı bugün sessiz kimsecikler yok henüz.
Hava buz gibi ısınmıyor ne elim ne kalbim.
Otobüse biniyorum seninleyim, zamanda yolculuk yapıyorum kısacık,
Eskiye gidiyorum söylediklerini hatırlayıp.

Eve geliyorum yine ev sessiz, merhaba diyorum kendi kendime.
Yalnız bir akşama doğru yol alıyorum.
Beraber izlediğimiz bir filmi tekrarlıyorum,
Eskiyi yaşıyorum yine.

Balıkla konuşuyorum mavi mavi
Balığa tepeden baktığım gibi
Bana da bir yerlerden baktığını düşünüyorum.
Sensizliğimle yüzleşiyorum.

Seninle yaşıyorum sensizliğimi
Uykum geliyor, mutlu oluyorum,
Uyuyup uyanmamak istiyorum.
Huzurlu zamanlarımı özlüyorum…