Sensizlik

Cama vuruyor damlalar usul usul. Sokak lambaları yanmıyor bu gece. Karşımdaki duvarda anılar asılı dondurulmuş karelerde. Gülümsüyorum bazılarında, ne zamandır unutmuşum ya garip geliyor, demek mutlu olduğum zamanlar da varmış. Kim bilir belki fotoğraf çekilirken reflekstir. Yıllar ne çabuk geçmiş. Hatırlar mıydın sen de acaba, şu balkonda bir gece uzun uzun sohbet etmiştik. Gizli gizli zehirlerken kendimizi, dünya bu kadar acımasız değildi henüz ya da biz gençtik, umutlu, neşeli… Hayallerimizden bahsederken ne kadar uzun zaman var daha diye düşünürdük, sanki hiç gelmeyecekmiş gibiydi o günler, hayatın başlamasını bekliyorduk bir nevi. Zaman bu kadar hızlı mıydı o günlerde de? Yanılmışız meğer, biz beklerken geçiyormuş hayat. Hep bir hazırlık geleceğe, gelecek diye bir şey yok demedi kimse bize… Iskaladım zamanı, tutamadım ki bir yerden sonra. Çok özlüyorum geçmişi son zamanlarda, bir de yokluğun var ki içler acısı…

Susam sokağını izlediğim dönemi özlüyorum en çok, izlerken uyuya kalmayı, üzerime örtülmüş bir battaniyenin sıcağını…  Dalgalı saçlarını özlüyorum, bir sabah aniden kapımızı çalmanı. Bayramdı işte o günler bize, varlığın bayramdı, yanımda oluşun, seninle gülmek… O tatiller hiç bitmesin istiyordum, bu şehirden hiç gitme sen. Bildiğim tek ayrılık buydu, sonu hep kavuşmaklı… Yitirmemiştim kimseyi, eksik kalmamıştım hiç… Zaten ihtiyarlar ölürdü bildiğim… Yağmur yağıyor, ıslak caddeden arabalar geçiyor. Gözüm karşımdaki fotoğraflarda, aklım hep sende. Fotoğraflar da olmasa insan unutur belki de yüzleri, yaşanılan o günleri. Ama acı veriyor bakmak yine de.

Radyoyu açtım şimdi, şarkılardan fal tutardık eskiden seninle, sıradaki benim olsun öyleyse. ‘Sanki hiç gitmemiş hep var gibi/ Bir sırrı herkesten saklar gibi/ Hiç bozulmamış yasaklar gibi aklımdasın…’ Anılar yüklediğimiz şarkılar, zamanda yolculuk yaptırıyor insana. Şimdi altı kişi bir araçtayız, hep birlikte söylüyoruz işte ‘sen benim şarkılarımsın’ yolumuz uzundu, hayat kısa…

Gece ilerledikçe soğuyor hava, sensiz hiç ısınmadım ki ben, yokluğun buz gibi… Sesler kesildi çoktan, yağmur hızlandı, rüzgar uğulduyor… Uyumaya korkuyorum. Sensiz her şeyden korkuyorum zaten. Keşkeler, nedenler, çaresizlik… Karanlık en çok.