Serçelerin ince ıslığı

Geçmişin toprağından geçtik

Yaşamın yapraklarıyla

Gök yüzü biçilmiş buğday kokardı

İnsan emeğiyle yoğrulmuş alın teri

Umut ve kaygıdan örülüydü hayat

Serçelerden bir ince ıslık yükleyip

Götürürdü gökyüzünün kirpiklerine

Bir yara gibi sızlayan dokunuşlar

Bir hançer gibi gölgelerin ucunda

Üşüyen yalnızlığın odalarında

Yıllar içinde binlerce düş ölüsü

Onlar inançları kadar

Yalın kılıcıyla yanıtlarının

Yok artık/gömüldü anıların göğsüne

Közünü külleriyle saklayan

Bir ateş gibi hayatın yüreğinde

Dünyaları iyileştiren ince bir sızıyla

İlk geçliğin güvercin kanatlarını

Çırpınan suların rengine ve gülüşüne

O her şeye dokunmak isteği

Veren rüzgar ürpertisinde

Göz bebeklerinde gamzeler

Ten sıcaklığı ve sevgi doldu ömrümüze

Ey bu dünya gün görmüş insanları

Nereden alırdınız ki

Düşle gerçeğin en büyük acılarına

Bile katlanma gücü veren

Suyunu dudaklarınızdaki ırmağın

Kırılsa her türlü korkunun kanadı

Bir sonsuz yağmur yağsa

Acının açtığı çukurlarda

Arınsa ömrümüzün tüm kiri

Serçelerin ince ıslığıyla

2011 ÜSKÜDAR / MEHMET ÖZGÜR ERSAN