Sessiz çığlığım kaldı Sen Sen diyen

Hayallerimin uçurum'larındasın, mısra olmayan sözlerimin can çekişen hecelerimin satır başında olamayan sen…

Hayallerin kurulmayan umman denizinde benim ile boğulan hasret şarkımsın. Anlatmak istediğim yarına ait umudumun göz bebeğisin, asla söyleyemediğim aşk çığlıklarımın köşe başında beklediğim, sevgili idin sen.

Bana koşarken birden yok olan düşlerimde gezinen bir sonbahar yaprakları gibi yerlerde sürünen beni ayağa kaldıran sen acımasız bakışların altında bir görünen bir kaybolan düşümsün.

Çıkmazlar düşüncelerin sessiz çığlığında sensiz kaybolan ben aniden rüyalarımda çıkışları ile beni kucaklayan sen, seni arıyorum çıkmaz sokakların çıkmazında neden çıkmaz sokaklarda arıyorsun deme sensiz tüm sokaklar çıkmaza çıkıyor da ondan!

Ömür geçmekte ömrü ne kadar bilinmiyor, ulaşılan yolları arıyorum karşıma ulaşılmayan yollar çıkıyor.

Yitiriyorum kendimi sensizliğin karanlık sokaklarında, kelimelerin hecelerin mısraların boğazıma düğümlenmesi ile acizliklerin arasında kayboluyorum, ne sen kaldın şimdi ne de ben kaldım bu yeryüzünde, sadece gerçek ile seni arayan feryadım sen sen diyen haykıran sessiz çığlığım kaldı yeryüzünde…

 Mehmet Aluç