Sessiz çığlık

İçimde çığlık çığlığa bağıran kim? Ya çıplak ayaklarıyla nereye gittiğini bilmeden koşan. Koşarken ayağı takılan bir mazgalın parmaklıklarına ve kapaklanıveren veren yere yüzükoyun. Kalkmaya yeltenen ama bir türlü doğrulamayan. Gittikçe büzüşen, büzülerek kıvrılan… yok olmak istermişçesine gözlerini sımsıkı yuman. Ve sesi duyulmasa da hiç kimse tarafından hıçkıra hıçkıra ağlayan. Belki de o gözyaşlarında boğulan, oracıkta kalbi duruveren, nefesi kesilen. “İçinde bulunduğum ahvalden kaçmak, kurtulmak hiç bu kadar zor olmamıştı azizim,” diyen, dudaklarından sızan kanı dilinin ucu ile temizleyen, vaveylası gökkubeye varan ve sonra geri dönüp yeryüzüne çarpan dahası puslu bir sis huzmesi misali her bir hücresinden gersin geriye ait olduğu yere dolan da ne? Kim çığlık çığlığa bağıran?