Sessize Aldım Kendimi

Kendimi sessize aldım.

Sanırım kimseyi hatırlamıyorum.

Sadece anımsadığım, insanları kolay sevip, zor vazgeçmem.

Sorguladığımda benimi, üzülerek anladım, hevesimi kaybettiğimi.

Bırakmadılar ki!

Okuduğumuzu anladık mı kitabıyla büyüyen bir kadın olarak, satırlarımda okuduğunuzu anlamanızı istemiyorum. Benim cümlelerime anlamı siz yükleyin.

Anladığınız, anlatamadığınız, anlattığınız ama anlamadığınız kadar.

Mayıs'ın yükünü sırtlamışım, her tarafım ayrı ağrı içinde.

Doğrulamıyorum, doğrulayamıyorum.

Eğri kaldım, yalanlandım.

Ağır geldi sevgim bazı yüreklere.

Bağıra bağıra sevmeye, sevilmeye alışmış bir insanı susturmak sizin başarınız.

Ama bu hikayede bir haksızlık var.

Bu hikayede bir yalnızlık var.

Bu hikayede bir hadsizlik var.

Bu hikayede bir hikaye yok.

Bu hikaye çok hikaye...

Kendi düşen ağlamaz demek isterdim eğer kendim düşseydim.

Hatta üstüne kahkahalarla gülerdim.

Sizin anladığınız dilden yazamadığım için artık hiç üzgün değilim.

Çünkü anlayabileceğiniz bir yazı dilimin olacağına dair inancımı yitirdim.

Ama sonuçta gülümseyemedim.

Kendimi 3 öğün müziğe verdim.

Hep mi güzel şarkılar kötü günlerde yazılmış?

Hep mi kötü şarkıları güzel günlerde dinlemişiz?

Bunu düşündüm biraz.

Neyse ne.

Öylesine.

Sonuç mu?

Yürümeden koşmak istediğim yollarda emeklettiler beni.

İşte bu yüzden sessize aldım ben kendimi.

Rahatsız ettiysem özür dilemem, ediyorsam olmuşumdur.

Etmişsinizdir. İçine. İçime.

Rahat değillim. Çünkü içimi dökerken ettiniz ruhumun içine.

Bu kadar.

Sosyolog, Aile, İlişki, Evlilik Danışmanı, Oyun Terapisti ve Eğitmen ..