Setenay Guaşe

Setenay Guaşe

I

Setenay ulu dağların soylu kızı

Eteğinde yaşatır kadınca düşleri

Ay gibi parlak çehresinden

Bir masala düşer ince gülüşleri

Setenay  anaç kadın can içre can

Tarih doğurur

Tanrı’nın eli kalbinde durur

Doyurur sonsuzu parmaklarından

Çağıl çağıldır Kuban

Beyaz iplik gibi akar gider sonsuza

Akışı kadınca bakışı yaban

Ölümler biriktirir gecenin ucunda

Setenay baştan tırnağa kan

Bir kısrak gibi kadınlığı

Doğurgan

Setenay kan akıtır topuğundan

Hüzne kapıyı aralar eylül

Kafkas dağlarında ateş büyür

Kırmızıyı giyinir gül

Kendini yaratır yeniden

Setenay'ın gülüşünden doğa 

Bir kuşun kanadından dökülür

Ölümsüzlük ırmağa

Çobanın oku gök kuşudur

Düşünden al yeleli taylar geçer

Setenay büyütür babasız çocuk

Mevsimlerden bitimsiz aylar geçer

Çağıl çağıldır Kuban

Suyu akar derince

Kısrak yükü sevince

Körpe bir taydır zaman

Ay şavkından dirilir suda

Setenay taş olur

Geniş zamanlı öyküde

Dokuz aylık telaş olur

Karlı ulu Kafdağı

Bin yıllık küle ocak

Hüma doğmamıştı

Setenay da doğmayacak

ıı.

Aşk içe doğru genişler

Vurgun gönülde işlenir

Setenay ateştedir

Setenay narda erir

Taş seslenir fırından

Dünya sarsılır derinden

Sır perdesi açılır

Taş rahmin üzerinden

Demirci vurur örse

Yedi kez su verilir

Su alınır dizinden

Devler bilse can yakar

Vurur maşa izinden

Ateşe keser kan

Kurt ulur dağlarda

Kılıç çıkar kınından

Tarih boyu yürür gen

Örste can verilir

Savsırıko’da çelikleşir beden

Söz sertçe düşer gagasından

Bir kuşun ki anlamı derin

Bakışı kartaldandır

Duruşu kurttur o erin

Mehmet Toygar Özdemir