Sevda soykırımı

Gene yoksun
Gene bensiz bu kadar büyük bir dünyada yaşıyorsun
Ruhların dört iklimine kanat geriyorsun
Bahar yeşiline çalan sevgime
Her sözünle bir kesik atıyorsun
Bergama’da karşılaşmadık seninle
Protestomuz sana da değildi orda
Ne de kavgasıydı sarının yeşile
İnsan olan birine insanlığı anlatmaktı
Yaptıkların bir soykırım değil miydi
Sevda soykırımı
Dünya’nın bütün devletleri değil miydi Ermenilere hak veren
Oysa sadece Ermeniler değil Türklerde ölmüştü orda
Oysa sen daha ben ortaya çıkmadan
Öldürüyordun
Bunun adı neydi peki
Ya da kendi dağlarında gerilla olan Kürtler kadar yok mu savaş hakkım
Protest yanım
Senin dağlarında doğan güneş kadar yalnızım
Güneşle doğarken bin bir hayat
Ben kısır doğum yapıyorum
Sen dünyaya gelen bir ilahken
Elinde yeşeriyordu katli vacip olana fermanın
Ölüm Ermeni’ye gelince bayraklar yarıya inerken
Sen mahşerime gömdün masum tenimi
Dağlarıma vuruyordu ölüm sessizliği
Bir silahın namlusuydu aramızdaki tek ılıman türü
Akan kanın vücuda deydiğindeki hali
Yoksun
Sirk hayvanları kadar özgürüm
Ve onlar kadar rezilim başka bir doğada
O doğanın yaratıkları
İnsanları
Eğlendirmek için
Geziyorum zengin olan tüm dünyayı
Ya da bir füze kadar masumum
Bir hastaneye giden
Hiçbir ölümün haklı bir nedeni yoktu
Benim ölümüm gibi