Sevda yolu

Sevda yokuşunda yaralanır yürekler
Arnavut kaldırımlı bir sokakta
Taşlar batar çıplak ayaklarına
Hep ufku görürsünde
Bitecek sanırsın bu yol
Sevda zorlu bir yol
Çok kişiler geçti
Çok sevdalı geriye döndü bu yolda
Ama bile bile , acıyı içine çeke çeke
Yürürsün yinede
Tek başınasın, kimsesiz bir çocuk gibi
İstersin de haykırmak
Duyan olmaz sesini
Yolda bir berduş gibi
Esen rüzgarda savrulursun bir oradan oraya
Ne bitiren var bu yolu
Nede güldüm diyen
Sonuna kadar gidersen
Biten bir ömür bekler ufukta
Yalnız bir köşede
Yüreğinde aşkla üzerine serilen toprak
Bu olur son örtün.