Sevdiklerini paylaşmak?

Yalnızlık Allah' a mahusmuş..

Taşı bile yosun sararmış..

Peki insanoğlu?

Yalnız kalamaz ama sevdiğine birşey olursa toparlanıp başka birini sevebilir mi?

Önce kendimi düşünüyorum; garanti veremem galiba büyük konuşmamalıym.

Ama sevdiğimi düşünüyorum; direk " kesinlikle" diyorum..

Hadi onu da geçtim babam ya da anneme birşey olsa onları da başkasıyla düşünemiyorum..

Ama doğanın kanunu bu, insan aşık olabilir..

Benciliz galiba, elimizde değil sevdiğimizi başkasıyla düşünemiyoruz.

İlginç bir durum değil mi?

Bazen annemle babam şakalaşırken bile konunun beni rahatsız ettiğini farkediyorum. Elimde değil, paylaşamıyorum.

Aynı şey benim başıma gelse ne yapardım bilmiyorum. Ama sevdiğimi unutup kendime başkasıyla düzen kuramazdım herhalde. Kesin konuşamıyorum, kendime güvenemiyorum. Gerçi şu anda bir sevdiğim olmadığın için hissetmeden konuşuyorum..

Peki siz?