Sevgi, Saygı, Anlayış!

Televizyonda bir dizide duydum başlıkta geçen kelimeleri.

Aslında çok yerde duydum.

Çok yazıda okudum.

Birçok yerde gördüm.

Toplumsal hayatta hepimizin istediği, arzuladığı, olması gereken davranışlar.

Sevgi olmalı.

Saygı olmalı.

Anlayış olmalı.

Üçü bir arada.

Nescafe gibi.

Biri olmazsa olmaz.

Üçü de bir arada olacak.

Tekmili birden.

Hepimiz sevgi istiyoruz.

Ama sevgimizi göstermiyoruz.

Sevmiyoruz sevmemiz gerekenleri.

Hepimiz saygı istiyoruz.

Ama saygısızlığın daniskasını yapıyoruz.

Yine hepimiz anlayış istiyoruz.

Ama anlayışsızlığın akla gelmeyecek çeşitlerini sergiliyoruz.

Anlamıyoruz.

Anlamak istemiyoruz.

Sevmek de istemiyoruz.

Çünkü sevgisiz yetişmişiz.

Sevgisiz bir ortamda büyüyen birinin sevgi göstermesi düşünülemez.

Saygı da göstermiyoruz.

Etraftaki saygısızlıkları gördükçe biz de araziye vites uydurmuşuz.

Saygısızın başta gideni olmuşuz.

Sevgiymiş…

Saygıymış…

Anlayışmış…

Falan da filan da…

Ballı kaymak da…

Hadi adam sen de!

İşin yok mu senin?

Neyin sevgisi?

Neyin saygısı?

Neyin anlayışı?

Neden bahsediyorsun sen?

Gemisini yüzdüren kaptan olmuş!

Atı alan Üsküdar’ı geçmiş!

Bor’un pazarı geçmiş!

Eskiye rağbet olsa bit pazarına nur yağarmış!

Biz hala oturmuş;

Sevgi, saygı, anlayış diye tutturmuşuz!

Hoop… Hemşehrim, orada bir dur!

Biraz soluklan.

Rahat bir nefes al.

Kendine gel.

Sadete gel.

Eğer biz toplumda sevgi, saygı ve anlayışı tesis edersek diğerleri kendiliğinden gelir.

Huzur…

Güven…

Adalet…

Yani her şeyin yolu;

Sevgi, saygı ve anlayıştan geçiyor!

Bilmem anlatabildik mi?