Sevgililer günü

Yarın “ Sevgililer Günü ”… Batıda, “ Valentin’s Day.. ” Antik Çağda, “ Faunus Lupercus Şenliği.. ” veya “ Kurt Bayramı.. ”

Artık adlandırmaların bir önemi yok.. Ne dersek diyelim, 14 Şubat tarihinin bir çok insana çok şey ifade ettiği kesin.

Belki sıkıcı olacak ama, bilinenleri, mitolojinin sayfalarına bakarak bir kez daha hatırlamaya çalışalım.

Aslında bu günün uzantısı M.Ö 5. yüzyıla kadar gider.

15 Şubat gününde Roma da “ Çoban Tanrısı ” Faurus Lupercus adına şenlikler düzenlenirmiş. Tanrı Kurt un yaşadığı varsayılan mağaranın önüne her yılın bu gününde genç kız ve genç erkekler toplanırlarmış.. Kızların adları bir torbaya konulup seçilmiş bir delikanlıya torbadan bir isim çektirilirmiş.. Bir nevi tombala… Şansına artık… Çıkan kızla, bir yıl boyunca özgürce yaşarmış.. Ertesi yıllarda bir başka şanslı, belki değil, genç erkekle bu günün önem ve anlamına binaen çekilişler yapılırmış… Ve bu gelenek yüzyıllarca süregelmiş…

M.S. 3. yüzyıl Roma’sında imparator Cladius Goticus tur. İmparator, askerlerin evlenmesini yasaklamıştı.. Fakat Valentin adında bir papaz bu yasağı delmiş, ve evlenmek isteyen askerlerin nikahlarını gizlice kıyarmış. Derken iş patlak vermiş ve Valentin tutuklanıp cezaevine kapatılmış.

Valentin cezasını çekmekteyken gardiyanlardan birinin kızına tutulmuş ve ona; “Senin Valentin’in” imzalı kartlar gönderirmiş. Hapiste de olsa Valentin’in varlığı, imparatorca dirliği bozan unsur olarak telakki edilmiş ve neticede 14 Şubat 269 yılında Valentin’in kellesi kesilmiş.

Sonrasında, 15 ile 14 Şubat birleştirilmiş ve “Valentin Günü” olarak anılmaya başlanmış.

Bunca uzun ve dramatik bir geçmişi olan bu günün bir de Antik Yunan versiyonu var: Kadın ve evlilik Tanrıçası Juno adına düzenlenen bir festval günü… Ya da; muhabbet kuşlarının çiftleşmeye başladıkları gün… Bu sonuncusu daha bir romantik geliyor nedense…

Ama neyse;

Gelelim günümüze…

Sevgi, çağımızda, münhasıran en yoksunu olduğumuz duygudur. Bu doğru…

Sevgili olmak çok “özel” bir konumdur.. Bu da doğru..

Yanlış olan, sevgiyi, yılın 364 günü hapiste tutup, ona bir günlük “özgürlük” tanırken, çıplak duyguların, gösterişli beklentilerle bandajlanmasına göz yummaktır, çoğu kez, ona çanak tutmaktır. Gelecek bir iki ayı sıkıntıya sokarak tüketim ekonomisinin sömürgen dişlilerini yağlamaya hacet yok.

Anneler Günü, Babalar Günü, Doğum Günü ve bayramlar…

Anlamsız hediye düelloları. Şeker festivalleri ve kavurma şölenleri….

14 Şubat Sevgililer Günü… Kutlu olsun sevenlere.

Sevgilimizi dün kucakladığımız gibi kucaklayalım ki, yarınki kucaklama bu günkünden daha sıcak olsun.

Sevgili olmak ta güzel, sevgilinin sevgilisi olmak ta..

Bütün mesele, sevgiyi bir ömre yaymakta… Sevgide çoğalmakta…..