Sevgiyle...

İçimizi acıtan şeyler, başarısızlıklarımız, özlemlerimiz kısaca yaralarımız daha da derinleşmeden farkındalık yaratmalıyız kendimizde. Bu çok zor değil. Daha önce de belirtmiştim bu süreçte sizinle olmak, hem sizlerin hem de kendi hayatıma dokunmanın hazzını yaşamak, beni fazlasıyla heyecanlandırıyor.

Başkalarına çizdiğimiz imaj' ın sorumluluklarından, külfetlerinden kurtulup kendi Ben'imizle daha Ben 'ce yaşamaya adım atmalıyız. Bu küçücük adım belki de Bilge Ben'e giden ve hatta her şeyin dönüm noktası olabilir. Etrafımızdaki insanlar, biriktirdiklerimiz, yansıttıklarımız... Hepsinin birdenbire, zamansız, sorgusuz sualsiz belki biraz agresif değiştiğini görmek bile başlangıç için mükemmel gibi görünüyor.

Güzel şimdi de bunu nasıl uygulayacağımıza bir bakalım. Sen istisnasız özel insan evet evet sen , hani ilk yazımda da demiştim ya işaret parmağınızın ucundan isterseniz yola devam edeceğiz, diye. Sizlerden ricam sağ elinizin işaret parmağını tutup, gözlerinizi kapatıp şunu düşünün. Çok zor ve soğuk geçen koca bir kış mevsiminden çıkmak üzeresiniz. Hatta ara ara parlayan güneşin varlığı içinizi kıpır kıpır yapıyor. Tam da bu an' da iken lütfen şunlara da bir göz atın. O soğuk ve zor geçen kış mevsiminde yaşadıklarınızı ne düşünerek içinizi ısıttınız, neleri feda ettiniz, nelerden vazgeçtiniz ya da içinizdeki Ben'in karşısında nasıl dimdik durdunuz? Üzerinizden en çok sevdiğinizi zannettiğiniz ya da sadece alıştığınız için bırakamadığınız neyi attınız? Ki o içinizi kıpır kıpır yapan Güneş'in varlığıyla derin bir oh çektiniz.

Orası nasıl bir yer? Kokusuyla, dokusuyla, duygusuyla ne var orada? Bundan daha da öteye gitmenizi sağlayacak o güçlü duyguyu bulabildiniz mi? Heyecanlandığınızı dahası titrediğinizi hissedebiliyorum. Lütfen sakin olun ve karşınızdakine gülümseyerek nazikçe sorun. Anlaşıldığını ve özel olduğunu hissetsin. Hissetsin ki sizin ihtiyacınız olan cevabı aynı netlikle verebilsin. Dikkatli olun, sevgiyle söz etmeyi unutmayın.

Sevgiyle...

Şelale BİLGİÇ URUK.