Sevmek dokunmaktır.

Sevmek, dokunmaktır canım benim... Sevmek, dokunmak... Önce sana, sonra tüm sevdiklerime, tüm sevdiklerine...

Saatlerce konuşacağına bana; bir kez gel dokun... ister öylesine değsin, tenin tenime, ister yapışsın yüreğin yüreğime...

İster minik bir bebeğin yumuşacık elleri olsun dokunduğun, ister 90'ını devirmiş bir dedenin, dizlerine dokun... Dokun ki, sevgin, dokunduğunun önce ruhuna, sonra yüreğine kavuşsun.

Sevmek, dokunmaktır bebeğim benim... Dokun ki yansın bedenim... Dokun ki beni ne kadar sevdiğini anlayayım...

Bir yetimin üzerini giydirirken, dokun saçlarına... Bir kedi " annem nerede abla? " diye yalvardığında, korkma ondan... Hiçbir şey yapamıyorsan eğer, yumuşacık tüylerini, başını, bedenini okşa...

Bak!... O, kaldırımdaki minik kız çocuğu ,nasıl da hasret duyarmış şefkatli bir ananın dokunuşuna... Ellerin yetişemiyorsa, gözlerinle değ, o kızın yüreğine...

Sevmek dokunmaktır canım benim... Annen, sana ilk dokunduğunda, kim bilir, neler hissetmişti? Babansa, sana dokunduğu anı, yaşamı boyunca unutmadı.

Sana ilk dokunduğumda, neler hissettiğini hatırlıyor musun? Bana ilk dokunuşunu kıyamete kadar unutmayacağım.

Elini sıktığın komşuna da, başını okşadığın öğrencine de dokunarak anlatmadın mı duygularını?

Evladına hızla dokunduğunda, başkalarının elleri; yüreğin cızzz! etmedi mi?

En suskun, en kızgın hallerini bile, sihirli bir dokunuş unutturmadı mı?

Sen sevdiğine (bana) dokun; sevdiğin (ben) sana dokunsun. Çünkü sevmek, dokunmaktır canım benim.

Yaşadığım sürece, bana dokunuşunu unutmayacağım. Yaşadığın sürece, sana dokunuşumu unutma meleğim...

Not: Yazıda kullanılan görsel www.turizmtrend.com adresinden alınmıştır.