Şeytan'a, Allah rahmet etsin denir mi?

Çok sık kurduğumuz cümlelerden biridir şu: “Bu devirde Şeytan’a gerek yok! İnsanoğlu İblis’i kandıracak hale geldi!”

Öte yandan, o Şeytan’lardan biri öldüğünde, bin yılların verdiği alışkanlığın etkisi ve “ölüye saygısızlık yapmamak, gidenin arkasından kötü konuşmamak” kaygısıyla, hoca cenazede, “Merhumu nasıl bilirdiniz?,” diye sorunca… “İyi bilirdik!,“ deriz. Hele bi de ayluya kalabalık bir grup toplanmışsa… Söylenmeye başlarız anında: “Kimde ne var, kimde ne yok Allah bilir! Baksana, cenazeyi "40'tan fazla insan kıldı. Cenazesine 40 kişiden fazla kişinin katıldığı insanın cennetlik olduğu rivayet edilir. Yaradan günahlarını, taksiratını affetsin. Allah rahmet eylesin!”

Binlerce şerefsizliğine, sayısız İblis’liğine şahitlik etsek de, yaptığı binbir kötülüğüne kendi gözümüzle tanık olsak da; yılların verdiği alışkanlık, ölenin aslında hiç de hak etmediği iyi niyetimiz; bize aynı sözleri tekrarlatır durur: “Yaradan günahlarını, taksiratını affetsin. Allah rahmet eylesin!”

Adam yeryüzünün en kötü fanisi olsa da, ona rahmet dilemekten alamayız kendimizi. İşte bu, çok tuhaf şey: “Şeytan’a, Allah rahmet etsin denir mi?," diye debelenir dururum içimde… Dinin alışkanlıklara dayalı yaşanması, tahmin edebileceğinizin çok üzerinde rahatsız ediyor ruhumu...

Ulan! Biliyorsun işte! Şurada yatan, İblis’in teki. Şeytan’ın önde gideni. Bırak şimdi malumu ilan etmekten çekinmeyi. Vazgeç ölünün ardından günah işleme paniğinden. Kötüye kötü demek niye günah olsun? Asıl gördüğünün tam tersine şahitlik etmen, seni de boyunca günaha sokar. Korkma doğruyu söylemekten. Gerçeği haykır. Kötülüğünü teslim et layık olana. Şeytan’a, Allah rahmet etsin denir mi hiç? Bence senin yaptığın daha büyük ayıp. Bilmediğin, tanımadığın, yüzünü bile görmediğin mağdurların; günahına giriyor, kul hakkına tecavüz ediyorsun bilmeden; farkında mısın?

Bırak saflığı. Bı kenara koy gereksiz affediciliği. Herifin günahına ortak olma. Kadını gereksiz temize çekme. Şeytan'a, Allah rahmet etsin deme kardeşim! Boş yere ateşe atlamasan iyi olur. Herkes kendi ettiğinden sorulur. Elin günahını üstlenecek kadar masum değiliz. “Cennetin yolları iyi niyet taşlarıyla döşenmiştir!” sözü boşa mı? Sırf yanlış yapmamak için, nefsini cehennem yolcusu yapma.

Güzellik layığa yapılır. Zalimi hoşgörmen senin başını yakar. Şeytan’a, Allah rahmet etsin denmez. İyilik ayrı, enayilik ayrı. Aç gözünü, uyanık ol. Marifet doğruyu söylemek, yalancı şahitlik etmek değil.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.