Şeytanla evlilik…

Nedendir bilinmez insan atıldı yurdundan, sonsuz yaşamından. Tanrı öylesine hiddetlendi ki, dünya cehennemine fırlattığı bu en değerliye melekler bile yardıma gelemedi. Onlarda korktular besbelli. Bir tek şeytan yalnız bırakmadı onu. Sonsuzluk kadar büyük insana birde ufacık kıyafet giymesi emredildi. Artık insan korkmuş, şaşırmıştı. Öyle ya insana beden diye verilen kıyafeti giymek tıpkı kırkaltı numara ayağa otuzaltı numara ayakkabı giydirmekti.

Bu şekilde sonsuz yaşamı da elinden alınmış zavallı bir ölümlü olmuştu. Bundan sonra tüm yaşamı acı ve korku ile yoğrulacak, titreyerek ölümü bekleyecekti. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de anıları, bilgileri hapsedilmiş, üzerine değme çilingirin açamayacağı kilitler vurulmuştu.

Darbeler üst üste gelirken yanında bir tek şeytan vardı. İşte tam o buhranın doruk noktasında şeytan hücuma geçti. İnsana evlenme teklif etti. İnsanın bu teklifi geri çevirecek hali kalmamıştı. Geldiği yere, sonsuzluğa dönme hayallerine beklide bu en büyük darbe oluyordu. Ancak o an insan bunu idrakten bile acizdi. Kırk gün kırk gece düğün yapıldı. Artık insan mı şeytanlaşıyor, yoksa şeytan mı insanlaşıyor belli değildi.

Dokuz ay on gün ve bilmem kaç saat sonra nur topu gibi birçok çocukları oldu. Onlara isim koymakta da hiç zorlanmadılar. Hırs, Nefret, Kin, Kıskançlık, Bencillik bazıları idi.

Aradan dünya yaşamı için çok uzun insan yaşamı için çok kısa zaman geçti. Çocukları ile çok mutlular…

Ömer Hayyam’dan güzel bir şiirle bitirelim.

Geçmiş günü beyhude yere yâd etme,
Bir gelmemiş an için de feryat etme
Geçmiş gelecek masal bunlar hep
Eğlenmene bak ömrünü berbat etme.

Niceleri geldi, neler istediler,
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler.
Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi? 
O gidenler de hep senin gibiydiler.

Dünyada ne var, kendine dert eyleyecek,
Bir gün gelecek ki can bedenden gidecek,
Zümrüt çayır üstünde, sefa sür iki gün...
Zira senin üstünde de otlar bitecek

İzmir. 05.05.2017