Seyyahlar ve yolculuk...

Eski kitapları karıştırırken elime geçenbir not: "Seyyahlar kendi yolculuklarını anlatır, sizinkini değil"... Elyazısı bana ait, ama ne zaman not almışım, kimin cümlesi, hiç hatırlamıyorum. O tek cümle oturuyor içime adeta, günlerce gözümün önünden ayıramıyorum. En sonunda "bu kadar da zulmedilmez insana ama!" deyip, öfkeyleburuşturup kağıdı çöp tenekeme atıyorum.

Atıyorum atmasına da, anlıyorum ki gözle kulakla yolculuk olmuyor, yolculuk için bir çift ayak gerekiyor...