Sezen Aksu...

Sevgili Sezen,

Sen beni hiç bilmezsin, onlardan biriyim işte...

Ama ben seninle büyüdüm, yaşadığımın en önemli şahitlerindensin:

Olur olmaz yerde boşalan gözyaşlarımı sevmeyi seninle öğrendim. Çünkü ağlarken yanıma seni almıştım. Çünkü sen 'ağlamak güzeldir' diyendin...

Öfkeme yenilmemeyi seninle öğrendim. Çünkü sen 'öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar' diyendin...

'Git' derken bağır çağır, 'gitme'yi gururum cenderesinden salıvermeyi sen öğrettin bana, öyle yürektendin ki 'gitme dur neolursun' derken...

Başı dik sitem etmeyi de senden öğrendim, 'hani herşeyindim ben senin' diye başlar ya o hayal kırıklıkları.

İçimden yana yana 'onu al beni alma' derken, beni almayacağı gerçeğine senin sayende 'gülümse'meyle baktım.

Sen 'salla' dedin,ben yeri yerinden oynattım. Sayende 'çakkıdı, çakkıdı' kaynattığım çoook güzel zamanlar da oldu.

Hani kızıyorlar ya sana kimileri, bence sen demokratik hakkını kullandın, tercihini açıkladın. Kimsenin seni bundan dolayı suçlamaya hakkı olamaz,

Zaten sorun bu değil...

Sen yaşamımın çok sevgili şahidiydin,

Kendim kadar iyi tanıdığımı düşündüğüm, değerlerime en az benim kadar bağlı diye bildiğim,

kendi İçimden gelen ses gibi dinlediğimdin...

Sorun ne biliyor musun?

hayal kırıklığım...