Şiir dili

-Taammüden Edilen sözler; Ucuna demirden sivri bir uç takarlar... Ucundaki sivri deliciyi iyice biler, sivrileştirirler... Hatta ucuna zehir bile süren vardır… Okun kendisi de olabildiğince düzeltilir, havada giderken sapmasın diye... Hiç zorlanmadan hedefe varabilmesi için arkasına da bir dengeleyici takılır... Okun fırlatılacağı yayın gerginliğini ve fırlatma ipi en uygun şekilde ayarlanır... Tek hedef vardır ve tek atış yapılır... Mutlaka hedefin kalbine gider ok ve genellikle öldürücüdür... Zamanlamadır asıl etken… Suikast tek atışla ve bir kerede yapılan eylemdir… Bu sözleri bir yazan bilir, birde hedef olan... Bunlar şiir olmaz...

-Kinayeli sözler; Kartopunun içine başka şeyler de koyar, kötü çocuklar… Çakıl ya da daha zarar verici şeyler… Karşısındaki çocuk onu kartopu olarak algılar... Kafasında patlayınca anlar, onun kartopu olmakla beraber, başka bir şey daha olduğunu… Yapılacak bir şey yok… Oyundur bu iş ve karşındaki de arkadaşındır… Bu sözlere şiir diyen çoktur...

-Bomba Sözler; Kalabalığın ortasına atılıveren laflardır... Hedef herkestir... Amaç herkesi yok etmektir... Amaç panik yaratmaktır... Amaç ‘’asıl ben önemliyim’’ demektir... Kaostan medet umanların yöntemidir... Dengeleri değiştirmek isteyenlerin yöntemidir… Bunu sen dahil her kes yapar bazen… Buna da şiir diyen çoktur, dengeleri değiştirmek lazım diyen tarafından...

-Kendine sözler ; İçindeki magmalarda ısıtılırlar... Daha derine indikçe, daha el yakar olurlar... Bireyler bu lafları, taşıdığı düşüncelerden kurtulmak için, olabildiğince uzağa ve olabildiğince gücüyle fırlatırlar... Olmaz ama... Bumerang gibi, bu laflar sahibine aynı hızla geri dönerler... Hem de taşıdığı duyguları daha bir ısıtarak… Bu laflar en çok kendi sahibini etkiler.. Şiir budur işte… Kendine laflardır…