Şiir Mevzusunda Şiir...

 Şiir yanığı kitaplar durur göğüs kafesimde,

 Arta kalanı, eyvallah gönül yangısı...

 Şimdi sizce, şair olan atar ya kağıda kelamı;

 Vurur ya kapısına yüreğin...

 Uzak bozkırlardan savrulan kum tanesi olur ya şiir şimdi,

 İşte ruh şairse suç yürek sürgününde mi...

 Yediveren gülleri gibi açmış fakat

 Kocaman başını dünyaya tutmuş da

 Kalbine sığdıramamış züppe çocuk,

 Medar ı iftihar tablosu güruhunun,

 En önde gelen zulmünü gözünden tanır.

 Bilir kelamın kaleme yamuğunu,

 Alır böğründeki en hakir vurgunluğunu,

 Şiir bu ya mağrifet; bisiklet üstü ceket,

 Portakal kabuğu, şeftali kokusu,nar çiçeği,

 Soba çıtırtısı, bahar yitiği,

 Akasya bahçe, bakla sofa; gençlik yorgunluğu...

 Veyahut iğde dalı ezber bozanı,

 Alışık yalnızlık, boğuk sevinç...

 Uyaklısı, uymayanı; ölçülüsü, dengesizi,

 Özgünü, özgür olmayanı...

 Sermesti, çakır keyfi,

 Çağrıştırmayanı, imgesizi...

 Şiir yazamamak meselesi

 Şair olmak krizi,

 Memleketin belalısı...

 Gelince vesselama selam,

 Çakınca rağbete intikam,

 İnsan beşer şaşar ya;

 Eritir güneşi şiir olanı,

 En hilelisi anlaşılmaz olanı.