Şiire sığınırsın

yaşamak diye bir endişe başlar
gönülde sızı sızı bir esinti
ne denir bu karışık düşünce cümbüşüne
kaplar benliğini ansızın hasret
başın dumanlı, yüreğine usulca
yavaş yavaş damlar özlem kırıntıları
yakana yapışmış bırakmaz
sevda bir bela gibi bulaşır kanına
oysa sen kendini tanırsın
benliğini ele geçiremez
asla bir daha aşka gelemezsin
çünkü yaşamı tecrübelere soruyorsun
hataları yapa yapa körelttiğin
ve doğruları bulacağın kesin
ama nafile bir daha derinden vurulursun
hem de can evinden
başlarsın bir daha gönül macerasına
tenha köşeler, uykusuz geceler
gözlerin dalmış uzaklara
hüzün kollarını açmış sonuna kadar
artık yakalanan en mahzun
acemi ve solgun
bir aşığın düşleridir
tam da bu demde
şiire sığınırsın
çünkü seni hesapsızca
sorgulayan ve tahlil eden
yalnızca bu sözcüklerdir
başka da kimse duyamaz
çırpınıp duran yüreğinin sesini..

İzmit / 18.04.2002 Saat: 02:06

Cafer Taşkın