Şimdi ağlıyor musun bilmem

Şimdi ağlıyor musun bilmem,
Ama uyuyamadığın kesin,
Karmaşık duygular içerisindesin.
Özlemektesin beni,
Özlediğini bilmemektesin.
Yatağında dönüp dururken
Bir sağa bir sola,
Beni düşünmektesin...

Şimdi ağlıyor musun bilmem,
Ama uyuyamadığın kesin.
Komidinin üstünde yana yatmış bir resim,
Duvarda bir hüzün tablosu.
Bir tren var orada,
Ve iki aşık.
Yüzlerdeki ifade biraz karmaşık,
Ya bir veda sahnesi,
Ya da unutulmuş birkaç kelime...
O tablo bir pencere aslında,
Sen istasyonu süzüyorsun yatağından.
Beni arıyorsan, daha gelmedim,
Belki sen uyuduktan sonra,
Belki de hiç gelmeyeceğim...

Şimdi ağlıyor musun bilmem,
Ama uyuyamadığın kesin.
Sanki dört bir yanını kuşatmış hatıralar,
Sanki son bir kez daha
Ellerimi tutasın var.
İçini kemirirken yalnızlığın bu gece,
Bu gece uykusuz esnemektesin,
Beni beklemektesin...

Şimdi ağlıyor musun bilmem,
Ama uyuyamadığın kesin.
Durup durup bakma artık kapıya,
Dedim ya,
Belki sen uyuduktan sonra,
Belki de hiç gelmeyeceğim