Şimdi ölmem gerekiyor..

Sokakta kirlenmeden aklanmış bir ruhun, evde kirlenen bir ellerin izini sürüyorum. Artıklar yok bir bütünüm senden çıkardıklarımla. İnadına uçacak bu kaplumbağalar denizin dibinde dipsiz bir kuyu bulsa da kendine.... 

Yar diye inleyen gök er geç toprağa salacak kendi içindekileri. Tutma yaramdan, yaralarım küle bulanmış duman renginde bir sefil. Ezip geçmekse bütün niyetimiz alemi rüsvada ve niyetlerimi amellerime sakladım. Şekli değişmiş bütün şemaların, şeklimin içinde bir benzetme ay ve gök sancı çekmekte. Ayağım kollarım gövdem bütün ayakta sallanan yaprak hangi ruhun dövdesine sığınmış sinsice beni gözetlemekte... 

Ey ruhuma eziyet olan sarıııı yeşilim kayıplarda tırnalarım ete bürünmüş, kan, damarlarımda başka her yerde aktı ve gördü ki boş bir yer varsa oda baktığım her yerde... Şimdi pencereler kapıların ardına bakıyor. Deniz zannettim manzarasını çöl çıktı. Evim, kıyılmış ormanların kuytusunda, bir kelebek getirecek sonsuz yaşam uykusunu cansız bendenime... 

Eyyyy benim dediğin ne varsa... 

Diz çökmüş bir varlığın orta yerinde hiçliğim ve yokluğumla geliyorum. Şimdi ölmem gerekiyor yaşatmam gerekenler uğruna..... 

Meral Özdemir.. 

27 Mart 2011 

02:39