Sıradan bir hikaye

Bir hikâye vardır, bilir misiniz? 

Milyonlarca kez anlattım ama yine de bir kez daha ben kendime anlatıyorum, isterseniz siz de dinlersiniz!!! 

Bir lisede okuyan iki gençle alakalı gibi görünse de aslında altında başka bir uyarı barındıran hikâyelerden birisi bu da… Diğerlerinden farkı yokmuş gibi görünüyor aslında ama benim hayatımı değiştiren bir önermesi vardı… 

Çocuk kıza deli gibi âşıktır. Hiçbir farkı yoktur birçok karşılıksız aşk hikâyesinden: Çocuk çirkin, kız ise bir su kadar güzeldir. Çocuğun tek özelliği sağlam bir matematik kafasına sahip olması desek yanlış olmaz aslında. (görünen!) 

Bir gün okul çıkışında karşılaşırlar ve evine kadar eşlik eder çocuk, kıza. Daha sonra birkaç kere de öğle aralarında ve çıkışlarda denk gelirler. Ama daha sonra çocuk kendini geri çeker çünkü imkânsızın lügattaki karşılığıdır kız… Daha sonra, zaman bir işkence gibidir; “yapacak bir şey yoktur…” 

Okul biter… Aradan birkaç yıl geçer ve çocuk girdiği bir alışveriş merkezinde aldıklarının ücretini öderken, kasada o kızın en yakın arkadaşını görür. İçi biraz burkulur aslında çünkü uzun yıllar unutamamıştır kızı. İlk önce havadan sudan birkaç cümle kurduktan sonra konuşmanın son cümleleri şöyledir: 

- O nasıl? 

- Sonunda seni unutmayı başarabildi… 

… 

İmkânsız nedir? 

Kafandaki duvarların öte tarafıdır…