Sıraya geç kardeşim !

Mutlu bir beyin, bedende güçlü olumlu etkiler yaratıyor diyor uzmanlar. Mutluluğun doruklarına tırmanan bir beden, grip aşısına tepki olarak ürettiği ortalama antikor miktarından yüzde 50 daha fazlasını üretiyormuş.

Daha önce bir yazımda içimizdeki öfke buharlarını arada sırada atmak lazım demiştim.Şimdi buna ilaveten,mutlu olma oyunu yani dışardan pozitif enerji yüklemesi yapmaya karar verdim.Bu kararım aslında uzun süre önceden alınmıştı.Bu gün bir arkadaşımız yazısında, mola alıp nasıl güzel bir gün geçirdiğini anlatmış.

İşte dedim ! tam da benim de ihtiyacım bu, ama hemen yapabileceğim bir şey olmadığından, hareketli bir oyun havasının eşliğinde 10 dk. göbek atmak onun yerini şimdilik alır diyerek harekete geçtim. Pozitif enerjimi yükledikten sonra elektrik faturamı ödemek üzere yola çıktım.

Baktım postahane kalabalık... oradan kendi binalarında ödemeye karar verdim, gittiğimde maalesef orası daha da kalabalıktı ama artık dayanacaktım. Sıraya girip beklemekten başka çaresi yoktu. İçimden hafifçe bizimkine kızar gibi yaptım,zira o kadar da söylemiştim...şu faturalar için otomatik ödeme talimatı veriver diye ama ne yapsın, o da bu aralar bir koşturmaca içinde diyerek...buharımı yavaşça boşalttım.

Sırada bekliyorum sesiz ve sakin derken bir itişme bir hareketlenme oldu,arkasından bir ses;

-Sıraya geç kardeşim!

Ben göremiyorum ama karşı ses yok gibi...

-Şeker kardeşim, sıraya geçiver! (başka bir ses)

Uzanıp baktım bizim uyanıkda hiç ses seda yok öylece duruyor...

-Beyefendi, galiba sırayı görmediniz! diyen başka bir ses duyuldu...

Bu arada önümdeki sert görünüşlü bir amcam;

- Sallandıracaksın bunlardan ikisini Beyazıt Meydanında, bak bir daha yapabiliyorlar mı?

Aman beyefendi bu kadarcık birşeyle yapılır mı? diye araya girecekken...

-Sıraya geç lan ayı! diye bir ses gürledi,ben eyvahhh dedim.

Şimdi diyorum kendi kendime,adamın üstüne atlayacaklar ve dövecekler. Bir yandan da çok komik ama, içimden gülmek geliyor zor tutuyorum kendimi.

Başka zaman olsa ben de illaki müdahale ederdim ama şimdi sadece fıkra gibi izliyorum olup biteni.Zira eminim ki bu adam bizden önce faturasını ödeyemeyecek!

Ve tabii olanlar oldu iki kişi adamın kollarına girdiği gibi dışarıya taşıdılar,o da itiraz etmedi.Sanırım az daha dirense dayak yiyeceğini anlamıştı.

Sonunda kazasız belasız faturamı ödeyip eve döndüm.Çıkmadan önce attığım göbekler, beni sinirlenmeden eve dönmeye yetmişti.

Hayat ne güzel...