Sirtaki sustu, Anadolu'nun Efeleri Zeybek oynadı.

Yunanistan’ın sadece 2-0 öne geçebildiği geri kalan zamanda millilerimizi yakalamaya çalıştığı savunmaysa savunma, hücumsa hücum, psikolojik savaşsa savaş, FIBA’nın spor ahlakından uzaklaşmış hakemlerine rağmen Türkiye’nin muhteşem basketbolunu resitali izledik.

Sanırım bugünlere aşama aşama ulaşıldı. Fildişi Sahili, Rusya maçları tam da Yunanistan maçının kıvamına getirdi, takımı. Fildişi Sahili’nin 47, Rusya’yı 56 sayıda tutan millilerimiz; turnuva ortalaması 85 olan Yunanistan’ı da 20 sayı eksik bıraktırdı.

Bunun nasıl büyük bir başarı olduğunu Tanjeviç’in maç sonu yüz ifadesinde gördük. Bir basketbol adamı için bundan daha rahatlamış bir gülümseme olabilir miydi?

Maçın heyecanına bu kadar kaptırmışken kendimizi şimdi düşünüyorum da karşılaşmada aksayan bir tarafımız var mıydı, diye; açıkçası vardıysa da bunun spor, hataları ve başarılarıyla bir bütün olduğunu bilerek hemen unutuveriyoruz.

Ancak bu maçın da bir kahramanı olacaksa onun adı Ersan İlyasova’dır. 31 dakikalık zaman dilimine 26 sayıyı öylesine özenle dağıttı ki Yunanistan takımı ne zaman biraz ümitlense potasına 3’lük olarak geri döndü. Dünya Kupası gibi bir turnuvada 6’da 6 gibi %100’lük bir şut istatistiği yakalamak da öyle kolay bir iş olmasa gerek.

Onun peşine iki maestroyu ekleyeceğiz. Dörder asistle oynayan Kerem Tunçeri ve Ender Arslan o kadar başarılı oyun kurucu görevi yaptılar ki neredeyse her set bir derse dönüştü.

Hakemler tarafından oyun dışına atılmak istense de Ömer Aşık da pota altında savunmada ve özellikle hücumda büyük iş başardı.

Kuşkusuz bu karşılaşmada Yunanistan karşısında bu kadar dirençli olmamızı sağlatan şey serbest atışlardaki üstünlüğümüz oldu. Yıllardır üst düzey karşılaşmalarda %50’nin üzerine çıkamayan takımımız bu sefer %65’i zorladı ve 12 sayı buldu. Avrupa Şampiyonası’ndaki başarısızlığımızın temelinde de bu vardı. Rakip kadar serbest atış sokabildiğimizde ortaya zaten farklı bir galibiyet çıkıveriyor.

Ancak basketbol turnuvalarında mesele gruplarda iyi oynamak değil; eleme usulü ile oynanan üst turlarda gereğini yapabilmektir.

Şu an potasında turnuvanın en az sayısını görmüş bir takım yaratmış durumdayız. Bu çok önemli bir avantajdır. Bu konsantrasyonu belli bir standartta tutabilirsek ilk dört için ümitlenmemek için hayal kurmaya gerek bile olmayacaktır.