Şive: Derviş Zaim ve Sırrı Süreyya Önder

Her ikisi de, iktidar seçkinlerinin ünlü kategorisinde yer aldıkları ve artı bu nedenle, konuyla ilgili retrospektifleri, zamansal geriye doğru olarak, internette yer aldığı için seçildiler.

Her ikisi de, çok değil 2-3 yıl içinde şivesini abarttı. Öyle ki her ikisi de birer şive parodisi oldu.

Aşrı şiveleşme ve bu sözü geçen şive parodisi, birer kültürel ve mental regresyon örneği durumunda.

Zaim, bir Kıbrıslı olarak, bugün Kıbrıs televizyonlarının uydu yayınlarında bile duyulmayan bir deformelikte bir Türkçe kullanıyor.

Önder, Kürtçe bilmeyen ve Türkçe’yi şiveli konuşan bir Kürt’ün Kürtçe’yi konuşması gibi bir Türkçe konuşuyor: Ağa şivesi değil, milletvekili şivesi değil, entek şivesi değil, belki artiz şivesi.

Her iki kişinin de sinemayla ilintili olması, konuyu rol yapmaya taşıyor. Şiveleri, birer rol-parodi ve/ya parodi-rol gibi: Toplu bilisizliğin bilinçaltlarına şırıngaladığı pizitif geri-beslemeli bir lapsus.

Şerh: Rumca bilen Türk Ermenisi ile Ermenice bilen Türk Rumu’nun Türkçe şivelerinin birbiriyle nüanslanmalarının zorluğu gibi bir olguyu, 25 yılı aşkın bir süredir dinlemiş biri olarak bunları yazdım.