Siyah beyaz yüzler..

Hayatımın hazinesini saklayan
Eski bir sandık gibi,
Saklamış otuz yıldır bu resim
Arkadaşlarımı, doslarımı, kardeşlerimi..

Bir hikaye mi, yoksa bir efsane mi
Başlamış ülkemin en doğusundan
Kandili olmak için karanlığın
Gücünü alarak kendi kaynağından
Savruldu dört iklime
Kendine inanmış otuz küsür adam..

Farklı da olsa başlar ve bakışlar
Düşüncede aynı kararlılık
Yürekler de aynı iman..

Siyah beyaz otuz sekiz yüz
Ruhlarının aynasıdır
Tertemiz ve pürüzsüz..!

Hangisinden başlamalıyım
Hangi birini anlatmalıyım..

En arkalardan uzatıp başını
Ürkek bakışlar fırlatan
Bir göz atmak için gelmiş gibi dünyaya
Genç yaşında rahmete yürümüş
Ürgüplü Mustafa..

Sakalı gibi gür sesiyle
Seslenen sahnelerden
Son bir oyun sahneleyip
Erken vakitte giden
Ağzında dil, gönlünde din
Sakaryalı Selahaddin..

Ve İsmail ve Hamza
Ve Rıdvan ve Nedim..
Hasta hafızamdan silinse de
Yüzleri unutulmamış bunca isim..

Her biri bir meşale oldu eminim..
Karanlığın en koyu olduğu yerlerde.

Şu en önde oturmuş
Heyecanla bakan objektife
Saçları uzun, bıyığı ince
Delikanlı da benim..!
Şimdiki halime pek benzemese de..

Zaman her fani gibi bir gün
Bizleri de yense de..
Bizden bir iz kalacak,
-hem de derin-
Bu ülkenin genç beyinlerinde
Gencecik yüzlerinde..!

Otuz yıllık bu resim
Otuz küsür yüz, otuz küsür isim..
Hayatımın hazinesi gibi kalmış bugüne..
İçinde, gençliğim,
Dostlarım, arkadaşlarım, kardeşlerim..!