Siz hiç birbirinizin yüreğine dokundunuz mu?..

Siz hiç her gün önünden geçtiğiniz o pastanenin köşesinden dönerken, birden bire onunla göz göze gelip kalakaldınız mı?..

Sonra içten gülümsemesiyle, "merhaba" deyişine, şaşkın bir şekilde "merhaba" deyip, çektiği sandalyeye oturdunuz mu?..

Yıllardır beklediğiniz oymuş ya da yıllardır beklenen sizmişsiniz gibi, saatlerce sohbet edip, seslerinizle yüreğinize dokundunuz mu birbirinizin?..

Elleriniz farkına varmadan birleşti mi masanın üzerinde?..

Yediğiniz “muhallebi”den sonra, hiç gereği yokken, “Başka ne alırdınız?” diyen garsonu duymadan kalktınız mı masadan?..

Sonra akşamın alacasında deniz kıyısında el ele yürürken, batan güneşin kızıllığı saçlarınıza vurduğunda, yolun ortasında birden bire durdurup sizi, elinizi bırakan adam karşınıza geçtiğinde, daha “ne oluyor” diyemeden, o kocaman elleriyle yüzünüzü avuçlarının arasına alıp sevgiyle öptü mü?..

Sonra sizi göğsüne yaslayıp, sanki az sonra ayrılacakmışsınız gibi sımsıkı sarılıp, saçlarınızın kokusunu içine çekti mi?..

Göz göze gelmediniz…

Karşılıklı el ele oturmadınız…

Birbirinizin yüreğine dokunmadınız…

“Muhallebi” yemediniz...

Yolun ortasında sevgiyle; maviyle öpüşmediniz…

Sımsıkı sarılmadınız…

Yooo, benim de olmadı.

Bugün ilkbaharın ilk ayı; martın ilk günü ya; hani benim doğum günüm olan ay. Olursa dedim. Vallahi de billahi de.

Sevgiler, maviyle.