Sizlerle birlikte 7 OCAK 2007'den- 7 OCAK 2008' e sevgiyle...

Sizlerle beraber olmanın mutluluğu ile milliyet blogta 1. yaşımı kutluyorum.Bu bır yıl için de kimi zaman duygularımı paylaştım sizlerle kimi zaman düşündüklerimi..

Gün oldu yorumlarınızla güç buldum amatör sayfamda, gün oldu varlığınızla ısındı yalnızlığım.....

Kimi zaman da yalnızlığıma yenik düştüm uzak kaldım sizlerden. Paylaşılacak onca şey olmasına rağmen elim varmadı klavyenin tuşlarına.

Bazen de düşündüklerim bir türlü dönüşmedi yazıya...Oysa yazılacak ve paylaşılacak ne çok şey vardı!

Belkilere sığınmak istemedim çoğu zaman, ama her gelen gün bir diğerini unutturacak kadar yoğun geçti.

Yoğun ve stresli....

Sorun benim ne yaşadığım değil; ülkemde neler olduğuydu.

En önemlisi de TERÖR denilen vahşetin git gide hız kazanmadı idi...

Gün geçmedi ki bir evde ocaklar sönmesin, bir evladımız teröre kurban verilmesin.

Canlarımız, evlatlarımız ve annelerin göz bebekleri nasıl da ayrı düştüler sevdiklerinden....

Bugün de SARIKAMIŞ şehitlerimizin anma günü....

Yine içimiz dağlandı yine yüreğimiz yaslandı....

Ve yine gözlerimizden yaş değil teröre lanet aktı..

Diyarbakır da yine bir acıya ev sahipliği yaptı. Teröre can veren küçücük bedenler zamansız toprakla tanıştı.....

Oysa hepsinin yapacak ne çok şeyleri; yüreklerinde çocukca ne sevinçleri vardı..
En güzel hayalleriyle birlikte bulut olup gittiler......Yazık.........

Canlarım hepinizin ruhu şad olsun.

Ülkem de haketmediği bunca şey yaşanırken benim kendi adıma üzülmem bencillik olmazmıy dı?

Yaşanmış tüm acılar son olsun diyor; hepinizin yeni yılını "her şeye rağmen" umut olsun diyerek kutluyorum.

Tüm sevdiklerinizle acıdan ve ayrılıktan uzak bir yaşam diliyorum .

Gelecek yıl da yine buradan sizlerle olabilmenin mutluğunu yaşabilmek umuduyla;

"En güçlü silah sevgidir"diyorum....