- Kategori
- Şiir
Şizofren Aşkların Melodisi

bazen aşk ayda kaybeder kendini
Sen dilimden düşmeyen nağme
Ay severken seni ışık ışık
Bir çığ düşer sessizliğe gömülüp
Üşür yüreğim teninde
Şizofren aşklar melodisi
Kaplar her yanı
Bir kırmızılı kadın dans eder
Arsız sevişmelerin huysuz anları
Bir nehir olur bazen duygular
Sensizliğin orta yerine akar
Şimdi sen kendini anlat
Aynalar söylemez yalanı
Sahne tozu, kuş kanadı
Çırpınışları ruhlarımda
Sen biraz sar beni hadi
Bir şiir sıcaklığıyla
Yüzün yüzüme yabancı
Kadınlar yad gelirken bana
Ben bilmem bu müzikte seni
Neden aradığımı, hele ki mısralarda
Vurgun düşler senfonisi
Bırak şimdi diş geçirmelerimi derine
Bırak şimdi sus payı dudaklarının mührünü
Sen kır çiçeklerinden haber ver bana
O çiçekleri nasıl suladığını
Sularken dudağındaki uçuğun
Nasıl kanadığını anlat
Anlat ki ruhumdaki yaralar
Yoldaş bilsin senin yaranı
Sana diyorum ama sen dünden sağır
Ben razıyım yine bir anlık teslimlere
Ay deli düşlerin habercisi
Dilimde bilinmez bir zikir
Senden bi haber dileyişinde ruhum
Uyandığımda bir bakış kalır
Yatağımın sol yanında
Sol yanında dediysem hani
Kadınım sen varsın orda
Gitmelerin bile gidiş değil benden
Dur bir menekşenin narin yaprağında
Dön yüzünü bana, ben yüzümü döndüm
Sana bakışlarımda aşka bulandım
Kırmızı renkler cümbüşü
Bu soğuk oda, bu kalem,
Bu raks eden yosma da kim
Bilmezler taş duvarların
Issız yalnızlığını
Dudaklarında suskun bir çığlık
Ben kendimde vuslatsız bir gidiş
Sen bana gel, çiçekleri saklarcasına
Gel can suyu ol bana
Yoksa bu müzik öldürecek beni
Şizofren aşkların melodisi
Yine seni benden çalıyor
BAKİ EVKARALI