Sobe !..

SOBE !..

Sonunda beni de şâir yaptılar ya !..Aşkolsun !..
Meşk olsun !..Yeter ki içinde aşkolsun !..
Mâdem biliyor burda yürek, sızlamayı;
Gözyaşları, duttan, asmadan damlamayı
Bir gün, gelecek... gökteki yıldızlar da
Dünyâya bakıp öğrenecek ağlamayı.

Sen yokken bir kaç defa daha sevdim seni,
Helal et. . ..
Harmanladım tüm şâirleri bir kâsede...
Sundum sana kutsal şiirler diye !..

Elimizde bir çiçek varken gözümüze yalnızca dikenleri görünür...
Uzaklarda ise bir diken vardır,gözümüz hep çiçeği görür."

EY SEVEN VE SEVİLEN !..
ŞAİR NE DEMİŞ ?...DİNLE !..

'' Her şeyden önce yaşa
ve sırf laf olsun diye günlerini geçirme...
Eğer gerçek aşkı tanıyacak kadar şanslıysan;
bütün kalbin, ruhun ve bedeninle sev...
Hayatını o şekilde yaşa ki;
... her an kendi elini sıkabilesin
ve her gün faydalı olan, hiç olmazsa bir şey yap ki;
gecelerin yaklaşırken örtüleri üzerine çekip kendi kendine:
 “Ben elimden geleni yaptım” diyebilesin...
Düşüncelerin neyse hayatın da odur...
Hayatın gidişini değiştirmek istiyorsan
düşüncelerini değiştir.''
Ağır ağır çık hayat merdivenini
Eteklerinde bir yığın yaprak da olsa...
Güneş rengi bir yığın yaprak arasından,
gülerek bak semaya...

Sular masmavileştiğinde,
Yüzün perde perde canlansın !..
Güneş kalbine doğsun,aşk ile...
Akşam olsun seninle meşk ile...
Güller durmadan bülbülünü arasın,
Bülbüller de gülünü...
Senle ben gibi...
Senle ben...
Sen..ben..
se....bee...

Sobe...