Sonbahar

Mevsimi sonbahar olan bir ağacım şimdi.

Yapraklarım tek tek bırakıyor beni.

Biri düşmesin diye çabalarken bir bakıyorum ötekini düşürmüşüm.

Çabalamanın fayda etmediğini anlayıp koyveriyorum kendimi.

Kıpırdamadan duruyorum.

Düşüşünü izliyorum yapraklarımın. Sessizce...

Ve son yaprak...

Gitme diyorum.

Gözlerinin içine bakıyorum.

Çabalasaydın gitmezdim diyor.

Ve sonbaharın yalnızlık demek olduğunu son yaprağım da düştüğünde anlıyorum.

Biliyorum.

İlkbaharla birlikte yeni yapraklar alacak yerlerini.

Ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Hiçbir yaprak düşenlerin yerini tutamayacak.

Yeni yeşerenler de sonbaharı bekleyecek usulca.

Hiç dökülmeyecek gibi hayat dolu yeşil renkleriyle sarılacaklar bana.

Ama biliyorum.

Sonbahar geldiğinde yine aynı son olacak.

Her hücremde yalnızlığı hissedeceğim yine.

Biliyorum...